Vunovlačara u Petnjici je bila pogon, u kojem se sirova ovčija vuna vlačala, da bi se dobio proizvod od kojeg se mogu izdrađivati predmeti od vune kao što su ćilimi, džemperi, čarape, sukna, sehare, ponjave i dr.
Vunovlačaru je u Petnjici osnovao Ljutvija Muratović , a tog perioda prisjeća se njegov sin Hakija Muratović. Nekadasnja vunovlačara je osnovana 1969 i nalazila se na raskrsnici ka džamiji i zaobilaznici.
“Vuna je sedamdesetih bila glavni proizvod od kojeg su se pravili odjevni i kućni predmeti, pa je radni dan za porodicu Muratović nekada trajao i 20 sati, a na vlačenje vune nekada se moralo čekati i nekoliko dana. Vuna koja je dospijevala u vunovlačaru je morala biti oprana, na česlju se raščesljavala, a onda se na valjku razvlačila i tanjila, da bi ta vuna mogla normalno da se uprede i napravi od nje predivo od kojeg su se pleli proizvodi”, kaže Muartović.
Vunovlačara, priča on, svjedoči o vremenu i načinu života u njemu, u kojem su se ljudi isključivo bavili poljoprivredom.
“Nije bilo industrije, granice su bile zatvorene, a seljak u to doba je isključivo imao ono što sam proizvede, i od toga se živjelo. Vunovlačara svjedoči o teškom životu poslije rata, u kojem je seljak živio na ivici egzistencije, ali je ipak imao čehre.
Teško se stvoriti sliku o tom periodu. Teško je stvoriti sliku da sada mlad čovjek ide po 20 km u zimskom periodu u planine da doćera sijeno sa katuna kada je dubina snijega znala biti i preko metar”, prisjeća se Hakija Muratović koji, kako kaže je sve ovo radio sa braćom.
Stariji Ljutvijin sin Ramiz kaze da je vuna toliko bila cijenjena da kad bi se ovca očesala o trn ili žicu, žene su išle i skidale i plele. Danas svu svoju vunu koju dobije baca u smeće.
Priča o teškom vremenu u kojem je trudnice vozio kamionom na porođaj jer je malo ko imao automobil.
Vunovlačara je opjevana u pjesmi o Petnjici što govori o njenom značaju 70-tih godina. Vunu su donosile i djevojke i mladići pa je tu bila i rijetka prilika da se dvoje mladih sretnu.
Nakon što su Bihorci počeli da se kreću po svijetu i zarađuju, vuna je izgubila značaj. Od vunovlačare u Petnjici nije ostalo nista, čak su joj i temelji duboko ispod asfalta.
Ostalo je samo sjecanje na nju, ali i ono polako blijedi.
Dino Račić
