Kakav truogao nove izvršne vlasti: Milojko Spajić – Andrija Mandić – Ervin Ibrahimović, tri nespojiva sastojka spojena u jednoj ,,rekonstruisanoj“ Vladi koja treba da rekonstruiše Crnu Goru i pretvori je u društvo mrtvih principa! Od danas će, rekonstrukcijom Spajićeve Vlade, praktično biti inaugurisana politička praksa etnopartitokratije izvršne vlasti, koji ugrožava principe građanskog društva.
Kada danas, mimo Poslovnika parlamenta, uz formalnu neustavnost i kršenje Uredbe o organizaciji i načinu rada državne uprave – a sve pod maskom izbora i imenovanja – parlamentarna većina izabere rekonstruisanu Vladu Milojka Spajića, Crna Gora će napraviti politički eksperiment nepoznat u njenoj trodecenijskoj istoriji višestranačja.
Biće to i povezivanje nevezivog, nešto nezabilježeno u Evropi tokom posljednje tri decenije.
NAJBROJNIJA VLADA
Nakon što je Glavni odbor Bošnjačke stranke Ervina Ibrahimovića, sve pozivajući se na stranačke principe i etiku u politici, gotovo jednoglasno izabrao saradnju sa proruskim i prosrpskim strankama čiji su lideri bili gromoglasni zastupnici četničke ideologije i velikosrpskog projekta, premijer Spajić je morao da se bavi koalicionom kombinatorikom, da ,,izmišlja“ nove resore, da vadi pojedine direktorate iz postojećih i kreira nova ministarstva…
Teško da su glasači Bošnjačke stranke mogli pretpostaviti, u danu kada su davali na izborima glas partiji Ervina Ibrahimovića, da su istovremeno glasali za postizborni savez u izvršnoj vlasti sa Andrijom Mandićem i Milanom Kneževićem, ovdašnjoj posluzi Aleksandra Vučića i ljubiteljima lika i djela Vladmira Putina.
Ali, to je nova crnogorska realnost i brojne dramatične posljedice se već danas daju naslutiti.
Prije svega, neka vrsta kurioziteta: rekonstruisana 44. Vlada Crne Gore biće u startu svojevrsni rekorder – imaće čak 30 ministarskih resora i time postati najbrojnija izvršna vlast jedne od najmalobrojnijih evropskih država.
Za usporedbu: Vlada Austrije, države koja ima 8,3 miliona stanovnika, ima kanecelara i još 13 ministara; sličan broj ministarstava ima i Belgija, koja ima 10,7 miliona stanovnika i vladu od premijera i 14 ministara; aktuelne vlade Poljske i Danske imaju po 19 članova, uključujući i premijere…
ETNOPARTITOKRATIJA
Ali, to je tek djelić nove političke priče u Crnoj Gori, nove realnosti na koju će morati da se navikavaju i građanske partije i građanski aktivisti.
Osim što će Vlada Milojka Spajića biti ministrima najbrojnija u Evropi, biće istovremeno neprirodan spoj političkih suprotnosti: savez stranaka koje su podržavale velikosrpsku ideologiju krvi i tla, čiji lideri negiraju genocid u Srebrenici, kao i partija manjinskih naroda, Bošnjačke stranke i partija Albanaca, koji su do sada makar formalno zagovarali politiku građanske i multikulturalne Crne Gore.
Kakav truogao: Milojko Spajić – Andrija Mandić – Ervin Ibrahimović, tri nespojiva sastojka spojena u jednoj ,,rekonstruisanoj“ Vladi koja treba da rekonstruiše Crnu Goru i pretvori je u društvo mrtvih principa!
Od danas će, rekonstrukcijom Spajićeve Vlade, praktično biti inaugurisana politička praksa etnopartitokratije izvršne vlasti, koji ugrožava principe građanskog društva. Biće to izvršna vlast spajanja nacionalnih stranaka u jedan amalgam nalik političkoj Frankeštajn kreaturi.
IMA (LI) NAS?
Ali, to je tek djelić slike iz bliske budućnosti. Koja već sada djeluje kao neka vrsta političkog ruganja onoj referendumskoj ideji o stvaranju moderne, građanske države: u rekonstruisanoj, 44 Vladi Crne Gore, biće mjesta za sve – osim za građanske partije. I za Crnogorce!
Da li ta i takva Vlada zaista može biti na putu za Evropu; da li ta i takva vlast – kojoj su stranački, grupni i lični interesi važniji od političke etike i budućnosti države – može biti garant građanskog društva u Crnoj Gori?
To su samo retorička pitanja: što duže bude trajala ,,rekonstruisana Frankeštajn“ Vlada Milojka Spajića, Crna Gora će sve više ličiti na vještački skrojeno političko čudovište.
Zato Crna Gora mora, vrlo brzo, pokazati svoje građansko lice i dati precizan i snažan politički odgovor na ove pokušaje rastakanja ideje građanskog društva i dijeljenja države u partijske nacionalne torove.
Da, to je ono staro a uvijek novo pitanje: ima li nas da povičemo da nas Evropa čuje – No pasaran?
Draško ĐURANOVIĆ
