Da nam se svijest svela samo na pronalazak ,,zgodnog mjesta“ za odlaganje otpada, govore i brojne bihorske šume, pašnjaci, rijeke koje su zatrpane srećem i otpadom. Ne tako davno u prošlosti rijeka Popča i mnoge druge su bile bogate ribljim fondom, a sada što se može ,,uloviti“ u njima to su konzerve, kese, limenke, poneka dotrajala guma koja je tu našla svoje dugoročno utočište.
Ekipa Radija Petnjice mapirala je i obišla veći dio divljih deponija koja se nalaze u našoj opštini.
Opšta ocjena mještana, kao i odgovornih u lokalnoj upravi da se što prije mora pronaći odgovarajuća lokacija za stacioniranje privremene deponije čime bi se uvelo više reda u ovoj oblasti, s obzirom na to da se smeće iz Petnjice transportuje u Rožaje jednom sedmično.
Takođe je veliki problem i svijest građana, a u prilog tome govore divlje deponije koje se nalaze tik pored glavnih saobraćajnica što je možda i najveći problem naše opštine, a riješenja, barem, trenutnog nigdje na vidiku.
U toku godine naše prirodne ljepote izmame određeni broj turista kao i ljubitelja prirode i ljudi koji s namjerom dođu i posjete našu opštinu, a ono što svakom posjetiocu koji prvi put bude u prilici da posjeti našu opštinu umjesto lijepo i prijatnog dočeka, dočeka ih deponija svega i svačega, a takva jedna deponija se nalazi na vratima Petnjice u Gusarama. Dokaz da takav odnos prema prirodi se ne moze pronaći nigdje.
Deponija u Gusarama za par godina se pretvorila u mjesto gdje se može naći sve i svašta od šuta i građevinskog materijala pa sve do raznog kućnog otpada. Ne predstavlja građanima problem iako se tu nalazi sportski objekt da odlažu otpad, čak šta više neki to rade namjerno iz određenih hirova.
Takođe, još par primjera primitivnog ponašanja prema prirodi i mjestima gdje živimo dolaze nam iz: Gornje Vrbice, Trpezi, Turjaka, Tucanja, Kalice, Popče, Gusarama, Grebena… u svakom od ovih mjesta se nalazi barem po jedna divlja deponija svega i svačega.
Da li ćemo napredovati i ponašati se kao civilizovanog društvo, ili ćemo se uporno vraćati unazad i kasniti za ostatkom civilizacije po svim segmentima. Da li ćemo kao društvo čuvati svoja sela, svoje puteve, svoje pašnjake, vode, šume, kao i to da li uopšte razmišljamo o generacijama koje dolaze? Hocemo li im ostaviti čistu Petnjicu? Ostaje nam da vidimo za par godina…
ERIS BABAČIĆ
