Kad pišem tekst za sljedeću kolumnu, uvijek probam da se orjentišem prema aktuelnim temama koje se burno diskutuju na portalu Radija Petnjica. Prošle nedelje moju pažnju je privukao članak jednog Petnjičana iz dijaspore koji opisuje ideju o osnivanju nove partije u Petnjici. Cilj te partije je udruženje mladih, talentovanih i dobro školovanih ljudi kao i uspješnih biznismena, sa namjerom pomaganja razvijanja Petnjice. Sa novom partijom bi se osnovale i nove fabrike, opština bi bila čistija i svakodnevni život ,a samim tim i kvalitet istog, bi se poboljšao.
Principijelno sam za to, da se ljudima treba pružiti alternativa za već postojeće etablirane partije, jer smatram da konkurencija „oživljava“ biznis. Ipak, osnivanje partije kao alternativni prijedlog dugoročno neće voditi do rezultata koji bi zadovoljavao građane, a to bi trebao da bude osnovni cilj, zar ne?
Evo, da pogledamo „političku“ Petnjicu malo detaljnije:
Prema zvaničnom rezultatu Monstata, Petnjica sa svim mjesnim zajednicama ima 6.686 stanovnika. Zastupa ih 31 odbornik DPS-a, SDP-a, BS-a i SNP-a (informacije su preuzete sa zvanične webstranice Opštine Petnjica). Za usporedbu hoću da navedem još jedan primjer: Živim u maloj opštini u blizini Hannovera, koja ukupno ima jedanest mjesnih zajednica i 35.000 stanovnika, 28 odbornika iz četiri partija zastupaju nas 35.000, i to veoma dobro. Dakle, da još jednom rezimiramo: Dok su za 35.000 stanovnika dovoljni 28 odbornika, nama u Petnjici za 6.686 stanovnika, to jest jednu petinu od navedenih 35.000, treba čak i 31 odbornik. Po toj nekoj logici, Petnjica bi trebala da bude grad za primjer, samim tim što su se toliko ljudi zadužili oko nas par hiljada. Pravi akcionizam, je li?
Ako bi sad zamislili osnivanje još jedne partije, broj stanovnika bi ostao isti ali bi broj predstavnika porastao. Šta bi od toga imali? Još veći akcionizam nego ovaj dosadašnji? Odgovor na to pitanje donosi nam posmatranje dosadašnjih rezultata etabliranih partija i njihovih odbornika u opštini Petnjica. Još smo u elementarnim stvarima ovisni od beranske opštine, iako već tri godine imamo status nezavnisnosti. Nemamo vatrogasnu službu a kamoli koncept kako bi zasigurali opštinsku teritoriju i građane iste. Nemamo policiju. Infrastruktura nam je katastrofalna. Mislim da će se dosta ljudi složiti samnom ako konstatujem, da je doprinos političara u Petnijci oskudan. Opozicija bi sad rekla, da je trenutna koalicija kriva, a jedan koalicijoni partner bi okrivio drugog. Ako bi se osnivala još jedna partija sa ciljem poboljišanja života u Petnjici – a taj cilj (bar tako kažu) imaju sve partije – onda to u stvari ne bi doprinijelo dostizanju cilja već bi došlo do još većeg haosa. Politika bi još više izgubila sposobnost dijelovanja u interesu građana, koje ni dosad nije baš toliko imala. Borba za političku moć, najbolju poziciju u opštinskom aparatu i za titulu predsednika, sekretara itd. bi bila još intenzivnija. Na žalost, naši najveći problemi bi ostali neviđeni, baš kao neko smeće na ulici koje nikome ne smeta. I šta ostade na kraju?
Imalo bi tu i još više da se nabroja, ali sam ipak neko ko ne voli da gleda u prošlost nego sa pozitivnim mislima živim u sadašnjosti i posmatram budućnost. Baš zbog toga hoću da Vam pojasnim moju viziju za našu malu, lijepu Petnjicu.
Dozvolite mi jednu promjenu perspektive na sve ovo. Udaljimo se malo od postojećeg i otvarajmo oči za nešto što se zove: politička participacija.
Veliki problem etabliranog sistema je, da političari naše opštine, blago rečeno, nisu doprinjeli nikakve značajne rezultate, koje bi građani Petnjice osjetili na sebi, u svom džepu, po svojoj dijeci ili po izgledu opštine inače. Pogotovo po fejsbuku čitam dosta komentara frustriranih građana, koji imaju osjećaj da se oni ne čuju i da su sa glasanjem na izborima izgubili svoj glas, iako su ga kao neku skupocijenu, važnu stvar povjerili Vama – političarima – da bi je Vi sačuvali i branili. Ljudi imaju osjećaj, da političari rade za svoj interes i da su postali predstavnik političkog sistema, ne da bi zastupali interese građana već, da bi bili odbornici njihovih ličnih interesa. Sve se vrti oko održavanja individualne moći, oko prestiža i što jačeg uticaja u sopstvenoj koristi i koristi svojih najbližih, ali nikad (ili veoma rijetko) u koristi građana. Izgleda da nema razlike između otkinutog jezika ili odlukom da damo glas političarima – ostadosmo i bez jezika i bez glasa svakako.
Kako spiralu instrumentalizacije politike i sprovođenje individualnih interesa probiti? Po mom mišljenju, jedina mogućnost za dobro funkcionisanje kao i obnovljavanje angažmana mladih ljudi i jakih firmi, jeste ulključenje i uvažavanje istih tih u procesu donošenje odluka vezano za ovaj kraj: Politička participacija.
A to slušanje i uvažavanje glasa najbolje se može postići komunikacijom i kad bi političari počeli da razgovaraju sa Petnjičanima. Treba da imaju otvoreno uho za brige i strahove građana, da ih pitaju za prijedloge, za ideje. Da im jednostavno pokažu, da su tu, za dobro Petnjice u cijelini a ne samo za pojedince. Da ne bi ostalo na praznoj priči, politički sistem bi trebao da dozvoli već pomenutu participaciju stanovništva, to jest da im omogućava da politički djeluju. Samim tim, okamenjene političke strukture bi se srušile i međupartijske svađje, prijetnje itd. ne bi bile više glavne teme na ovom portalu. Pisalo bi se o hrabrosti mladih, o investicijama, stvaralačkim radom – o razvoju Petnjice.
Dragi građani Petnjice, mora da nam bude jasno, da smo MI u ovom biznisu sa nazivom „Opština“ u ključnoj poziciji. MI smo ti, koji porez uplaćuju u jedan veliki lonac, iz kojeg se plaćaju plate NAŠIH političara. Zahvaljujući NAŠIM glasovima oni dobijaju poziciju koji trenutno imaju, da bi pretstavljali NAŠE interese. MI odlučujemo, da li će ostati na vlasti ili ne. Dakle za kraj ovog teksta moj zaključak i samim tim i prijedlog: Pokrenimo se malo. Pokažemo im, da su oni NAŠI radnici, a nikako obrnuto. Stvarajmo pritisak, uzmimo ih u odgovornost, kontrolišemo šta NAŠI „radnici“ rade. Budimo nezgodni, kao jedan mali kamenčić u cipeli. Podsjećajmo ih, da su oni tu za NAS – svakog dana, svakog sata, svake minute, svake sekunde.
