Povodom teksta koji je objavljen na portalu Radija Petnjica u kojem stoji da su jedan ili više građana pravili „oaze“ na asfaltnim površinama na kojima postoje rupe, iz lokalne samouprave su kazali da su kao odgovorna vlast i ove godine obezbijedili 35.000 eura za sanaciju udarnih rupa.

’’Raspisan je tender za sanaciju i za ovu godinu i to je već u završnoj fazi. Odluka o izboru najpovoljnijeg ponuđača je donešena i ubrzo se očekuje potpisivanje ugovora“, izjavio je za portal radija Petnjica Alen Pljakić samostalni savjetnik za iavne nabavke u lokalnoj samoupravi, dodajući da se očekuje da će se ubrzo otpočeti sa radovima na sanaciji udarnih rupa na putevima u opštini Petnjica.

„U prošloj godini smo uložili 55 000 eura za sanaciju udarnih rupa na putnim pravcima na području naše opštine.  Samo na putnom pravcu Petnjica Lagatore ugradjeno je oko 90 tona asfalta za sanaciju udarnih rupa.

Opština Petnjica apeluje na sve građane da imaju razumijevanja i da doprinesu očuvanju puteva tako što će u koordinaciji sa Opštinom raditi sve da putni pravci budu što kvalitetniji. Često se surećemo sa pojavom da građani samoinicijativno rezu asfalt I na taj način dolazi do njegovog oštecenja, zato Opština poziva građane da se u takvim situacijama obrate nadležnom sekretarijatu zaduženom za te poslove a sve u cilju kvalitetnije putne infrastrukture u našoj opštini.

DINO RAČIĆ

U organizaciji Opštine Petnjica i JU Centra za kulturu, početkom jula, tačnije 10.07.2016.god.na poligonu OŠ „Mahmut Adrović“ održaće se drugi Memorijalni turnir u malom fudbalu „Meho Agović“.

Ekipa broji 4+1 igrača, a uplata po ekipi je 30 eura. Organizator je obezbijedio i prigodne nagrade za prva tri mjesta kao i za najboljeg golmana i strijelca.

Za sve inoframcije možete se obratiti licima koje su zadužene za organizaciju memorijala.

Alen Pljakić 069/483-109

Sinan Tiganj 069/592-067

Enver Latić, je bio gost Radija Petnjica i emisije Putevio i raskršća”. Prenosimo samo dio razgovora.

Građani su nakon povratka statusa opštine očekivali da se nešto pozitivno desi. Ovo je mjesto bilo potpuno zaboravljeno. Nije bio samo problem stav Berana prema ovom kraju, već i pojedinaca odavde koji su uzeli sebi za pravo da određuju šta i kako će biti. Bio sam svjedok situacije da, kada je trebalo da se odavde zaposli nekoliko pripravnika u Beranama, to upravo iz Petnjici opstruirano. Ljudi koji su trebali da budu temelj i osnov za razvoj ove opštine, ostali su u drugom planu. Uglavnom zbog politike.

Povratkom statusa opštine, mijenja se dosta ali, u pogledu infrastrukture stanje je katastrofalno. Problem je put, problem je i elektrifikacija. Zavisimo od drugih, neko nam drugi kontroliše stvari. Kod nas je na sceni tzv. „listopadni asfalt“, bude ga godinu dana i više ga nema. Prije 20 godina je asfaltiran putni pravac od Stenica do Savinog Bora i taj asfalt i danas koristimo. Ovi što su se radili u novije vrijeme su upravo iz kateogrije „listopadnih asfalta“ – brzo propadaju.

Da sam u situaciji da ulažem, i pored svega ovdje bih uložio, jer je ovo mjesto bogom dato za turizam i poljoprivredu. Napravio bih neki mali pogon za proizvodnju namještaja ili eventualno uzgoj pilića ili farma sličnog tipa. Da bi se sve to organozovalo, mora i država da pomogne. Postoje ljudi, intelektualci, koji su imali ideje i koji su pokušali da nešto naprave. Sve im se to izjalovilo i ti isti ljudi su sada u Podgorici, Sarajevu ili nekim drugim mjestima. Tamo su magistrirali, doktorirali i tamo su ostali. Dobre ideje idu odavde i ne postoji sistem koji bi dobre ideje kanalisao i pomogao pojedinca da ih on ovdje realizuju. Čini mi se da se krivci za takvo stanje znaju ali da su oni često čak i nagrađeni benefitima vlasti. Teško ćemo neki problem riješiti ako ga prvo ne definišemo i moramo da utičemo na faktore nastanka. U mom mjestu, Lagatorima, u školi radila su dva odjeljenja prvog razreda a pitanje je sljedeće godine hoće li se iko upisati.

Mladi, to malo što je ostalo, pogrešno formira sliku o ljudima koji dolaze iz inostranstva, jer doputuju sa dobrim kolima. Kad se malo zaviri u njihov život tamo onda se vidi da žive organizovanim životom i da imaju dvije presvlake – radno odijelo i pidžamu. Ovdje je drugačiji način života.  Mi odavde čeznemo za njihovim životom, a oni odozgo čeznu za našim. Moraju naši mladi ljudi da shvate da mjesto gdje živimo ima svoje potencijale i da može, ako svi se založimo, i ovdje da se živi dobro. Sve to možemo ako stavimo politiku u drugi plan. U svakom mjestu postoje isti problemi, ali ajde da razmišljamo da je suprotni stav možda koristan, ako se ima suprotno mišljenje da to nije neprijatelj. Ovdje je zastupljen fenomen pobjednik i pobijeđeni.

Poražavajuća činjeniča jeste ta da je ovaj kraj sa više od 18 000 sveden na nekih 4 000 stanovnika. Da bi ovi ljudi mogli ovdje da ostanu i da sebi osmisle život moraju da imaju uslove za njega. Problem je često i političke prirode. Čak mislim da, kada bi svi otišli u istu partiju, ne bi se ništa promijenilo. Što znači da politika nije prevashodno kriva. Postoji nemarnost pojedinca, nezainteresovanost, neinovativnost.

Cijeli razgovor možete poslušati na YouTube kanalu Radija Petnjica.

Komunalna policija Petnjica obavještava sve građane opštine Petnjica da je zabranjeno izvođenje radova na javnim površinama bez saglasnosti nadležnog organa, a na osnovu odluke o komunalnom redu SO Petnjica.

Pod javnim površinama se podrazumijevaju:

• Putevi, ulice, trotoari, rječna korita, trgovi, površine javnog saobraćaja, travnjaci, zelenilo duž saobraćajnica, površine oko zgrada, sportsko zabavni tereni, neizgrađeno gradsko građevinsko zemljište, zajednička dvorišta zgrada.

Takođe je zabranjeno prljanje ili oštećenje javne površine , odlaganje čvrstog i tečnog otpada u rječna korita i vodotoke kao i odlaganje otpada pored kontejnera.

Za nepoštovanje odredbi ove odluke propisane su kazne, za pravna lica i preduzetnike novčana kazna od desetostrukog do stostrukog iznosa minimalne zarade u Crnoj Gori, a za fizička lica od dvostrukog do deserostrukog iznosa minimalne zarade u Crnoj Gori.

Komunalna policija Opštine Petnjica

    U izdanju ZK „Bihor“ iz Luksemburga ovih dana je izašao 20. jubilarni broj revije „Bihor“ koja na 102 stranice donosi više zanimljivih rubrika: Aktivnosti udruženja, rubriku – Iz Luksemburga, rubriku – Iz zavičaja, Portrete najznačajnijih ličniosti – doseljenika iz Crne Gore, rubriku – Društvene teme, Intervju sa počasnim konzulom Crne Gore u Luksemburgu – Remzijom Camićem, istorijske teme koje potpisuje Akademik Šerbo Rastoder, te bogatu kulrturnu rubriku i rubriku iz kulturne baštine.
Jedan broj tekstova preveden je i objavljen na francuskom jeziku.
U uvodnom tekstu urednik ovog glasila književnik Faiz Softić hronološki se osvrnuo na dane nastajanja ovoga glasila kao i njegovo putešestvije kroz vrijeme do 20. jubilarnog broja i naglasio značaj uključivanja sve većeg broja etabliranih autora iz Crne Gore i BiH, koji u ovom broju donose zapažene tekstove koje ovo glasilo podižu stepen više, misleći pritom na prof. dr Draška Došljaka iz Berana, prof. dr Ibrahima Kajana, akademika Šerba Rastodera, Magistre Saita Šabotića i Eska Muratovića iz Nikšića, te niz drugih autora iz Crne Gore i onih koji žive u Luksemburgu.
U Luksemburgu je, zadnjih mjeseci, bilo itekako važnih događaja:
Multinacionalni festival kulture na kojemu su doseljenici iz Crne Gore uzeli veliko učešće kroz razne programe kulture, Prvomajski susreti dijaspore, Otvaranje konzulata Crne Gore u Luksemburgu, Obilježavanje 10. godina obnove nezavisnosti Crne Gore i još niz događaja o kojima revija izdašno piše u ovom broju.
Amer Ramusović iz Berana donosi opširan tekst o jednom od najuspješnijih prevoznih preduzeća u Crnoj Gori – firmi „Euro Šuntić“. Muhamed Halilović piše o obilježavanju 4 godine postojanja udruženja BKZ luksemburg, a Ruždija Kočan i u ovom broju se osvrnuo na pokretanje Fonda za razvoj Petnjice u dalekoj Americi.
Rahim Agović, koji živi u Holandiji donosi vbrlo zanimljiv analitički tekst: Droga u Nizozemskoj, turistička atrakcija ili pametno vođena zdravstvena politika.
  Prof. dr Draško Došljak iz Berana donosi tekst – Kuda ide Crna Gora, a Ibrahim Kajan iz Mostara – Kamo ide Bosna i Hercegovina i naglašava: Bude li Mostar od dva dijela Bosna će biti od tri.
Glavni i odgovorni urednik Faiz Softić razgovarao je sa počasnim konzulom Crne Gore u Luksemburgu dipl. arhitektom – Remzijom Camićem, te u ovom broju donosi eksluzivan intervju.

Ovaj tekst, kao i tekstovi prof. Došljaka i prof. Kajana prevedeni su i objavljeni i na francuskom jeziku.
Historijski blok i ovaj put potpisuje akademik prof. dr Šerbo Rastoder donoseći tekst: Istorijska magla ili nauka, a povodom knjige Miloša Vojinovića: Stotinu godina od iseljavanja  iz Crne Gore za Tursku.
U rubrici porodični portret zastupljeni su braća Halilović iz bihorskog sela Godočelje koji predstavljaju primjer porodične sloge, dobrih privrednika i koji ne zaboravljaju svoj kraj, te kroz mnoštvo humanitarnih akcija pomažu zavičaj i Crnu Goru.
Jedan od njih Esko Halilović, inženjer agrokulture u ovoj godini obnaša funkciju predsjednika UO ZK „Bihor“.
Jusuf Babačić, u rubrici iz Luksemburga piše o muzeju željezne rude u gradu Rumelanžu.
I u ovom broju objavljen je tekst o jednom od najznamenitijih i najbogatijih Bihoraca u istoriji toga kraja Šeftu Durakoviću, koji je, kada mu se rodio deveti sin, za kuma dobio lično Aleksandra Karađorđevića. Mr. Sait Šabotić iz Nikšića donosi opširan esej o književnom prvijencu Ćamila Ramdedovića „Musina jama“ a mr. Esko Muratović se u kontinuitetu bavi leksikom Biohora, te u ovom broju elaborira dva jezička pojma iz lokalnog jezika – pojmove berićet i saglam.
    Jubilarni broj revije Bihor osvrnuo se i na deset godina od smrti velikog jugoslovenskog i evropskog pjesnika Ismeta Rebronje.
Važno je napomenuti da je veći dio tiraža od 1 000 primjeraka koji je dostavljen iz štamparije „Merkator“ u Bijelom Polju već rasprodan u prva tri dana po isporučenju u Luksemburgu, a osim doseljenika sa Balkana za ovaj broj vlada veliko interesovanje i pripadnika drugih nacionalnosti koje žive u Luksemburgu. Kroz niz tekstova prevedenih na francuski jezik oni bolje upoznaju kulturu i običaje ljudi pored kojih žive i sa kojima se svakodnevno susreću.
Redakcija revije „Bihor“

1 of 10