U nedjelju 3. 07. ove godine, u prostorijama ZK „Bihor“ u Rumelanžu (Luksenburg), održat će se memorijalni turnir u zingu posvjećen velikom boemu i neponovljivom kralju zinga – Nedžibu Nelju Cikotiću.
Ovo je četvrti po redu turnir koji organizuje ZK „Bihor“, svom aktivnom članu i istinskom prijatelju svih dobronamjernih ljudi.
Nedžib Neljo Cikotić preminuo je 21. juna 2012. godine i pokopan u svom rodnom selu Vrbica.
Njegovi prijatelji ga ne zaboravljaju.
F. S.
MEMORIJALNI TURNIR U ZINGU „NEDŽIB NELJO CIKOTIĆ“
FOTELJE SU BILE BITNIJE OD IZGLEDA PETNJICE
Osobe, koje još nijesu našle svoju „srodnu“ dušu uglavnom je traže šetajući po gradskim trgovima, klubovima ili preko prijatelja. U situacijama upoznavanja, to što najprije zapadne za oko jeste fizički izgled, a potom i godište izabrane ili izabranog. „Unutrašnji“ kvaliteti – bar u ovoj fazi upoznavanja – nijesu bitni. Činjenica je, da atraktivnije osobe imaju bolje šanse da postanu „vidljive“ na radaru drugih, ma kakav god karakter imali. Ruku na srce: Ko se ne bi okrenuo za ljepom, dugokosom, vitkom ženom ili mišićavim muškarcem? 😉
Pitam se: Ako bi Petnjica bila žena, da li bi se neko okrenuo za njom? Da li bi se neko nepoznat potrudio da je osvoji i kod nje ostane?
Evo jedan kratak rezime: Tri godine su prošle, odkad je Petnjica postala samostalna opština. Tri godine, u kojima se moglo dosta dobrog stvoriti i razviti. Ipak, tri godine nije malo. Sjećate li se vašeg dijeteta kad se tek rodilo? Bilo je ovisno vaše njege i truda, ali je za tri godine naučilo da govori, da hoda, da samostalno jede, da ide u kupatilo. Iz godine u godinu se vaše dijete osamostavljavalo, učilo, stvaralo. Petnjica, na žalost, nije. Mora da je borba za najbolju fotelju u kancelarijama, diskusije o tome ko koga ,,crnogorči,, i diskusije oko izgleda petnjičke zastave bile bitnije teme, nego one teme koje su STVARNO značajne.
Trenutna situacija nije slučajna nego je rezultat postojećeg političkog „materijala“ Petnjice, koji samo „puca istom municijom“. Za varijacije ne znaju. Posljedica opisanog pasiviteta i fokusiranja na nebitne stvari je opšti haos, koji se izražava u izgledu grada, koji nije zaslužio da nosi naziv opštine.
Da budem konkretna. Koncept opštine, ni sa puno dobre volje, nije prepoznjatljiv. Moramo sebi priznati, da nas niko ne bi pogledao, jer izgledamo rasčupani i raštrkani. Petnjica je obična rupa, sa jednom ulicom, koja više liči na švajcarski sir nego na običan put. Kada je riječ o higijeni opštine moramo konstatovati, da je situacija katastrofalna. Kakva ja logika bacati smeće PORED kontejnera a ne u kontejner? Da li su vam se ruke od dizanja fildžana i čaša po kafićima toliko umorili da nijeste u stanju da bacate smeće tu gdje treba? Je li se u vašoj kući isto tako ponašate? I zašto vlasnicima prodajnih prostora i kafića nije u interesu da se izgled Petnjice poboljša? Je li možda zato što mislite samo na lični interes, i što vam je i onako samo stalo da vama bude dobro ? Ne shvatate logiku sistemske teorije, koja tvrdi, da je sve jedno s drugim povezano. To shvatiti je samo talentat osoba koje ne posmatraju samo metar ispred sebe već znaju da gledaju u daleku budućnost, a budućnost opštine je isto tako i vaša. Izgleda da vas treba podsjetiti.
Pošto je čovjek tako isprogramiran da svoje mišljenje formira po prvim utiscima, koje ima o nekoj osobi ili situaciji, on se neće potruditi da gleda „iza fasade“. Na žalost, tako stvari stoje, kad je naša mlada „djevojka“- Petnjica u pitanju. Možemo da imamo najljepši karakter, najinteligentnije građane i najbolje ideje ali, ako Petnjica, kao opština, taj dobar duh ne izražava ,onda se ne moramo čuditi što se niko ne interesuje za nas, pa čak ni oni koji su najviše pogođeni, a to su njeni stanovnici. Mi smo ta ružna cura koja se šeta po gradu u sjenci djevojaka, koje možda nijesu zaslužile, da im se neko obraća… Ali ih svako gleda, zato što su lijepe.
„Djevojka“ -Petnjica… Trenutno izigravaš nešto što nijesi. Sa tamnom folijom po autima, sa fejk-garderobom i foliranjem sa velikim novčanicama, praviš se velikom i značajnom, a još si malo pile, iako su tolike godine prošle. De, makni ovu groznu šminku s lica. Privuci pažnju i pokaži nam svoju pravu ljepotu, koju si nekad imala – dok možes, jer jednog dana će biti kasno.
SDP PETNJICA: KAKVI PUTEVI TAKVA VLAST
Opštiniski odbor SDP Petnjica je u saopštenju za javnost kritikovao lokalnu vlast zbog stanja lokalnih puteva u opštini.
“Kvalitet puteva u opštini Petnjica kao i njihova krajnja zapuštenost i zaraslost granjem na svim putnim pravcima u opštini a posebno u onim glavnim pristupnim govori o nebrizi i nezainteresovanosti lokalne vlasti za kvalitet funkcionisanja građana. Petnjički putevi danas daju punu sliku o kvalitetu rada lokalne samouprave i javnih preduzeća, koja iako su na papiru formirana očigledno ne rade svoj posao, a sa druge strane za taj posao koji ne obavljaju kvalitetno i u interesu građana su jako dobro plaćeni novcem istih tih građana.
Opštinski odbor SDP Petnjica sada već po ko zna koji put apeluje na lokalnu samoupravu da se uozbilji i da krajnje ozbiljno pristupi rješavanju navedenog problema koji uveliko narušava kvalitet funkcionisanja građana i, što je najznačajnije, ugrožava bezbjednost učesnika u saobraćaju na svim putevima u našoj opštini”, stoji u saopštenju Opštinskog odbora Socijaldemokratske partije Petnjica.
U Petnjici, 25.06.2016.
ZANATI U PETNJIČKOJ OPŠTINI – KROJAČI
U Trpezima su bili krojači, braća Skenderović (Rašita) Halil (1912 – 1967) i Mujo (1914 – 1996). Oni su 1932. godine izučili zanat u Beranama kod Hadrović Idriza.
Njihov otac Rašit (1883 – 1961), Islamov sin, u Trpezima je u vrijeme Kraljevine Jugoslavije i poslije II svjetskog rata imao zavidnu imovinu – vodenicu sa dva vitla, valjalicu za valjanje sukna i krojačku radionicu u kojoj su radili njegovi sinovi.
Kada su za vrijeme II svjetskog rata u petnjičkom kraju ušle partizanske jedinice, Halil i Mujo su svoje umijeće u krojačkom zanatu iskazali šivenjem uniformi za partizane, bili oslobođeni vojne obaveze i mobilizacije. Imali su dvije šivaće mašine „singer“.
Do 1950. godine radili u staroj porodičnoj kući, a onda iste godine preselili u novu kulu koju je izgradio njihov otac Rašit sa sinovima: Halilom, Mujom, Arslanom i Halitom.
Mujov sin Mursel Skenderović sjeća se krojačke radionice u njihovoj kuli u Trpezima: „Moj otac Mujo i amidža Halil su se uspješno bavili ovim zanatom. Poslije II svjetskog rata, tačnije 1949. godine, kada je vlast organizovala seljačke zadruge tzv. „Kolektive“ u kojima su se ljudi udruživali moj otac i amidža su takav vid udruživanja odbili, ali su zato drastično oporezovani.“
Istom djelatnošću Halil i Mujo nastavljaju sve do 1960. godine. U tom periodu su u njihovim radionicama zanat naučili mnogi Bihorci: Šabović Remzija, Ganić Zika, Šahman Gale, Šahman Salih je kasnije radio kao modelar u bjelopoljskom Vunarskom kombinatu, Skenderović Aćif, Skenderović Alija-Aljo…
Halil se bavio ovim zanatom do 1967. godine, kada ga nasleđuje njegov sin Alija-Aljo koji je nastavio da radi istu djelatnost do 1996. godine.
Slike na kojima su Halil i Mujo je Mujovo djelo. Imao je afiniteta prema fotografiji, sam je negative razvijao. Fotografijom se počeo baviti 1939. godine u Beogradu služeći vojsku u Kraljevoj gardi. Kasnije je izvjesno vrijeme radio sa fotografom Stanić Bošnjom vlasnikom samostalne fotografske radnje u Beranama.
Danas u Trpezima, u neposrednoj blizini lokacije gdje je bila Rašitova vodenica i valjalica, u netaknutoj prirodi Bihora, na čistom zraku, u dubokoj tišini hrastovih i bukovih šuma, njegov unuk Skenderović Remzija je napravio prelijep turistički kompleks.
ZUMBER MURATOVIĆ
HAMDIJA RASTODER: BIHOR SKORO BEZ POLJOPRIVREDE, NEMA VIŠE NI PEČENJAK GDJE DA SE “UKRADE”
Gost emisije “Putevi i raskršća” bio je Hamdija Dica Rastoder koji je, davne devedesete prošlog vijeka odselio iz Bihora. Kao i mnogi, planirao je da ostane kratko. To kratko se odužilo pa i danas živi i radi u najvećem bihorskog gradu Ešu u Luksemburgu i u zavičaj dolazi u “mjesecu žutih tablica”. Ovo je dio njegove priče.
********
Napustio sam Crnu Goru 1992. godine i iz Petnjice nosim uspomene koje se pamte čitav život. Tada se drugačije živjelo. Sjećam se očevih pisama iz Njemačke koja su putovala mjesec dana do Petnjice. Nekada je u dvije sobe živjela porodica od 12 članova, ali su svi bili srećni i to je jedino bilo važno.
Devedesete sam diplomirao fiziku i hemiju, ali nažalost taj posao nijesam radio. Bilo je vrijeme velike krize, profesori nijesu primali platu i po godinu. Posljednje tri godine, prije odlaska iz Crne Gore, živio sam u Beranama sa suprugom i dvoje malo djece. Sjećam se šenlučenja pijanih hordi ispod prozora moje djece. Zato smo u aprilu te godine napustili Crnu Goru, otišli u Njemačku. Nijeşmo otišli sa ciljem da ostanemo ovako dugo ali je zavladala kriza i ostali smo. U Njemačkoj smo bili četiri i po godine i nijesmo mogli da opstanemo. Zbog male djece odlučili smo da odemo u Luksemburg kod supriginih i tu smo ostali.
U LUKSEMBURGU ŽIVI 5.374 BIHORACA
Prije par dana naš ambasador mi je rekao da u Luksemburgu zvanično živi 5.374 Bihorca. Mislim da taj podatak sve govori a ponajviše govori o tome da država mora nešto da uradi da se zaustavi iseljavanje.
Život se u Luksemburgu za ovih 20 godina nije puno promijenio. Možda su ljudi bliskiji, više se druže, više sarađuju. Vjerujem da se tako ni za narednih 20 godina neće puno promijeniti. Naša djeca sve manje žude za zavičajem i sve ih je teže nagovoriti da dođu. Evo na primjer Italijani, koji su se prvi naselili ovdje početkom XX vijeka, kažu da ih poslije 50 godina ništa ne vuče nazad u zavičaj. Kada su moja djeca bila manja, jedva su čekala odmor da bi išli u Crnu Goru a danas nije tako. Društvo ima jači uticaj od porodice.
MJECES ŽUTIH TABLICA
Kada smo došli bilo je predrasuda od Luksemburžana koji su smatrali da smo mi iz manje provincije i da smo drugačiji. Danas je puno njih koji su nam prijatelji i sa kojim se družimo. Avgust nam je slobodan pa tada obiđemo Crnu Goru, zato i kažu u Petnjici za avgust da jhe to mjesec „žutih tablica“. Tada jedino imamo vremena da se vratimo i posjetimo Petnjicu.
ZK BIHOR ZA PRIMJER
Udruženje zavičajni klub Bihor okuplja veliki broj naših ljudi i to udruženje znači puno. Naše manifestacije imaju mnogo posjeta. Zvijezda vodilja za naše udruženje jeste to druženje i okupljanje, da nas ovdje ne asimiliju već da ovo što mi sada radimo preuzmu naša djeca. Kroz udruženje želimo da na našu djecu prenesemo ljubav prema zavičaju. Da nemamo podršku vjerovatno ne bi ni postojali ovako dugo. Same potrebe zavičaja daje nam svhu okupljanja, jer pomoći nikad dosta. Kada zatreba mi se udružimo i radimo zajedno. Naša četiri udruženja su zajedno organizovala proslavu Dana nezavisnosti Crne Gore. To je pokazalo koliko smo jedinstveni i kako nam je prvi cilj da brinemo o domovini i zavičaju. Jedan sam od onih koji prati redovno situaciju u Petnjici. Mi smo iz Zavičajnog kluba Bihor tražili da nema opozijicije, i da svi radimo za Petnjicu, ali to nijesu uradili zato imamo situaciju kakva je sada.
BEZ JEDINSTVA NEMA NAPRETKA
Vidi se to nejedinstvo u Petnjici, a posebno odavde. Pa sjećate se požara prije par mjesece, kada je samo desetak ljudi došlo da pritekne u pomoć kući Durakovića, a isti dan je bila utakmica u Gusarama na kojoj je bilo 100-ak ljudi. Isti dan je bio i skup penzionera. Ne kažem da su penzioneri trebali da pomognu već je bilo dosta mladih ljudi u organizaciji koji su mogli pomoći. Ponoviću izjavu Krivokapića na vašem portalu, da je istina da dijaspora donosi veliki novac u Crnu Goru, a država nije spremna ni tih 10% da uloži. Pominjala se cifra od 50 miliona i zašto ne bi bi dala za put 10 miliona, nego se gradi zgrada koja će se na kraju i otvoriti pred izbore. Ja krivim naše ljude za situaciju tamo. Ne lokalnu upravu i predsjednika. Ne može ni on sve sam, ali je jedinstvo preduslov da bi sve bilo bolje.
HTJELI SMO DA NAPRAVIMO TRG ALI KAŽU DA NEMA PROSTORA
Pomažemo koliko možemo, skupljamo,radimo. Osnovali bi fond za razvoj Petnjice i da se ovdje što više i bolje organizujemo, kako bi pomogli, ali ono nejedinstvo u Petnjici prenosi se i na dijasporu. Mi težimo ka tome da se ljudi ne dijele prema partijskoj pripadnosti. Slušali smo prenos Skupštine iz Petnjice i smeta nam zbog čega poslije imena i prezimena moraju da dodaju i to iz koje je partije. Veliki broj Bihoraca je okupljen oko Zavičajnog kluba Bihor. Tražili smo plan i prostor da naš klub finansira trg Petnjice i dobili smo odgovor da tog prostora nema. Nadamo se ipak da će Petnjica dobiti taj trg da konačno liči na grad. Nadam se da je prošlo vrijeme kada je Bihorcima san bio samo papiri za Luksemburg.
Što se tiče planova za projekte nadam se da će se ti projekti već završiti. Nije mi jasno zašto je zgrada Opštine bila prioritet kada i dalje nema puta i to je možda jedan od razloga zbog čega se iseljavaju i malo djece rađa. Zavičajni klub Bihor svake godine kupuje pribor za djecu prvake i kada smo počeli akciju bilo 127 djece prvaka, a sljedeće godine 153. Kada smo pomislili da se zaustavilo iseljavanje, sljedeće godine smo kupili 112 školskih pribora, a prošle godine na cijelom području Bihora samo 73. Žao mi je što je prošle godine samo 12 djece rođeno. Gdje ćemo onda biti za 20 godina.
DIJASPORA ĆE UVIJEK POMAGATI
Dok sam ja bio mali sjećam se nije bilo kuće koja se nije bavila poljoprivredom. Prošle godine idem u Randmace i kroz šalu kažem „pa šta je ovo nema nigdje pečenjak da se ukrade“. To vam je dovoljan podatak. Primijetio sam kako su zahladnili odnosi između ljudi, povukli su se u sebe, možda je to i zbog socijale.
Apelujem na veće jedinstvo Bihoraca, bez obzira da li su oni van ili u Bihoru. Da se nekako nađe način da se ti ljudi skupe i organizuje.
Na pitanje da li ćemo se vratiti, odgovor je veoma jasan – kako da se vratim ili vratimo tamo odakle se ljudi iseljavaju.
Ljubav probija sve granice i prelazi sva mora. Što više ljubavi među ljudima i jedinstva, biće bolje. Dijaspora je tu i ona će pomagati uvijek.
(Cijeli razgovor možete poslušati na YouTube kanalu Radija Petnjica)
ZANATI U PETNJIČKOJ OPŠTINI: KROJAČKA RADIONICA MURATOVIĆA
Krojački zanat na području Opštine Petnjica javlja se u vrijeme turskog vakta i vodi porjeklo od terzija. Terzije su izrađivali odjeću, vršili krojačke usluge, šili po mjeri i popravljali postojeću.
U Petnjici je Muratović Ajkuna-Ajka (1845 – 1937) u svojoj kući imala krojačku radionicu, krojila i šila: dimije, katove, fistane, mintane, čakšire, palte, košulje svilenice (svilene košulje), šamije s ojicama… Ajkuna je kćerka Agović Nurka iz Vrbice, supruga Muratović (Umera) Bahta (1845 – 1930).
Ajkunin unuk Muratović Ljutvija je često govorio: „Moja bijača Ajkuna je bila prava „rukatnica“, krojila je i šila žensku i mušku odjeću, prekrajala i popravljala staru. Kod nje su dolazile žene iz najudaljenijih mjesta Bihora, čak sa Sipanja.“
ZUKO MURATOVIĆ
MINISTARTSVO TURIZMA I ODRŽIVOG RAZVOJA OBEZBIJEDILO KONTEJNERE I KANTE ZA SMEĆE ZA PETNJICU
Opština Petnjica je u saradnji sa Ministarstvom turizma i održivog razvoja obezbijedila je značajnu donaciju u vidu kontejnera i kanti za smeće koje će biti postavljene u užem jezgru Petnjice. Kontejneri i kante se već raspoređuju na lokacije na kojima je potrebno obezbijediti građanima odlaganje otpada.
Posebnu zahvalnost iz Opštine upućuju generalnom direktoru Direktorata za upravljane otpadom i komunalni razvoj iz Ministarstva turizma i održivog razvoja Draganu Asanoviću, a značajan doprinos realizaciji ovog projekta dala je i Anka Kujović iz Ministarstva turizma i održivog razvoja.
Iz Opštine ističu da je ovo vrijedna donacija ovog ministarstva, koje je kontejnere obezbijedilo od opština Tivat i Herceg Novi i ustupilo ih Petnjici na korišćenje.
“Kontejneri su u odličnom stanju a i stižu u pravo vrijeme i mnogo će značiti Petnjici posebno u ljetnim danima kada je povećan priliv ljudi u Petnjicu iz dijaspore, pa vjerujemo da će ova donacija uspjeti da servisira potrebe građana kada je u pitanju odlaganje otpada, a sve u cilju održavanja komunalnog reda”, kažu iz Opštine Petnjica.
Ovo je jedna u nizu donacija Opštini Petnjica, koja ima za cilj poboljšanje komunalne infrastrukture. Dio kontejnera će pored Petnjice biti postavljen i na putnom pravcu od Stenica prema Trpezima.
DINO RAČIĆ
PREMJEŠTANJE DALEKOVODA GOTOVO DANAS, NASTAVAK RADOVA NA ZGRADI OPŠTINE SJUTRA
Radovi na administrativnoj zgradi Opštine Petnjica biće nastavljeni već sjutra, nakon što su odlukom državnog inspektora iz EPCG prekinuti zbog dalekovoda koji se nalazio u neposrednoj blizini zgrade i koji je na taj način ugrožavao bezbjednost radnika.
Iz Opštine su reagovali brzo i predsjednik Opštine Petnjica Samir Agović uputio je zahtjev direktoru Elektrodistribucije Berane Saši Pešiću, koji se odnosi na izmještanje 10kW-og dalekovoda koji prolazi u neposrednoj blizi nove zgrade Opštine, radi sugurnosti radnika koji trenutno rade na građevinskom objektu. Na odgovor EPCG nije se čekalo dugo pa je već posle nekoliko dana na lice mjesta izašla firma za geodetska mjerenja, a ovih dana na izmještanju dalekovoda rade i stručne ekipe.
“Opština Petnjica je stvorila sve preduslove ekipama da u što kraćem vremenskom periodu završe radove, kako bi se nastavili radovi na administrativnom objektu. Opština je posjekla borove koji su predstavljali prepreku i napravila prilaz, a iz EPCG su juče postavili nova tri betonska stuba, od kojih je jedan težine 3,5 tona’’, kazao je potpredsjednik Opštine Petnjica Muslija Kalić.
Iz Opštine dodaju da će radovi na imještanju dalekovoda biti završeni danas i da će firma Tehnogradnja već sjutra moći da nastavi radove.
“Uspjeli smo da za svega nekoliko dana riješimo ovaj problem, a sve zahvaljujući brzoj reakciji opštinskih organa ali i odličnoj koordinaciji koju imamo sa institucijama’’, dodao je Kalić.
DINO RAČIĆ
ALEN PLJAKIĆ: OBEZBIJEDILI SMO 35.000 EURA ZA SANACIJU UDARNIH RUPA NA PUTEVIMA
Povodom teksta koji je objavljen na portalu Radija Petnjica u kojem stoji da su jedan ili više građana pravili „oaze“ na asfaltnim površinama na kojima postoje rupe, iz lokalne samouprave su kazali da su kao odgovorna vlast i ove godine obezbijedili 35.000 eura za sanaciju udarnih rupa.
’’Raspisan je tender za sanaciju i za ovu godinu i to je već u završnoj fazi. Odluka o izboru najpovoljnijeg ponuđača je donešena i ubrzo se očekuje potpisivanje ugovora“, izjavio je za portal radija Petnjica Alen Pljakić samostalni savjetnik za iavne nabavke u lokalnoj samoupravi, dodajući da se očekuje da će se ubrzo otpočeti sa radovima na sanaciji udarnih rupa na putevima u opštini Petnjica.
„U prošloj godini smo uložili 55 000 eura za sanaciju udarnih rupa na putnim pravcima na području naše opštine. Samo na putnom pravcu Petnjica Lagatore ugradjeno je oko 90 tona asfalta za sanaciju udarnih rupa.
Opština Petnjica apeluje na sve građane da imaju razumijevanja i da doprinesu očuvanju puteva tako što će u koordinaciji sa Opštinom raditi sve da putni pravci budu što kvalitetniji. Često se surećemo sa pojavom da građani samoinicijativno rezu asfalt I na taj način dolazi do njegovog oštecenja, zato Opština poziva građane da se u takvim situacijama obrate nadležnom sekretarijatu zaduženom za te poslove a sve u cilju kvalitetnije putne infrastrukture u našoj opštini.
DINO RAČIĆ
